Rhein’ın kenarında bir akşam vakti
Yine geldi hüzün, keder saati.
İçimde titrerken sılanın sesi,
Alnımda gurbetin soğuk busesi.
Gözümde gafletin ağır uykusu,
Havada serin bir nehir kokusu...
O kokuyu nefes nefes çekerim,
Hasretime çâre olamaz yârim.

Firkatin ateşi kaplar sinemi
Uzaklara, demir alır bir gemi.
Memleketim ana gibi, yâr gibi
Kucak açmış, beni bekliyor sanki,
Hayâli karşımda dolaşıyorken
Yanımdan süzüldü, beyaz bir yelken.
Biraz önce yağmış, hafif bir yağmur,
Hemen sonra çiçek açmış ıhlamur.

Karşıda yanarken tek tük ışıklar,
Ağaçlar altında gezer âşıklar.
Nehirdeyse yâre koşmak arzusu...
Bu uğurda akar asırlardır su.
Rhein kenarında bir Basel akşamı
Götürse bu sular kederi, gamı.
Karanlık hep acı, ışık yalancı,
Bu şehir güzel de bana yabancı...

Not: "Rhein" , "Rayn" şeklinde okunur. İsviçre’de doğan, Almanya ve Hollanda’yı da geçip, Kuzey Denizi’ne dökülen nehirdir.