Gerçek hayat bulur bu şairin dudaklarında
Anlam gark olur şiire kaybolur uyaklarımda
Manalar ellerimde batıl ayaklarımda
Yol cehennemeyse iki damla yaş belirir yanaklarımda
Heyhat uyan sabah efkar kapladı gecelerimi
Yüzümü kaldırıyorum hüzne daldırıyorum hecelerimi
Sezme acılarımı kahrolursun,hep hatırla gülünce beni
Üşüyünce umutlarım yakıyorum düşüncelerimi
Zaman çaldıkça dünlerimi hasretle tanıştım
Huzuru ulaşılmaz bulunca kaybetmeye alıştım
Mutluluk bir kelimeydi sadece ve ben üstünü karalardım
Anahtarı sanki elimdeydi tutabilsem o kapıyı aralardım
Keder bedenime atılmış ne elim bir düğümdür
Ben yas tutarken sanki o gün her yerde düğündür
Ömrüm ölüme gömülüdür,Azrail hayat görünümlüdür
Hatalarım çok hayat bana neler yaptırırsın sen
Yaklaşma bana şeytan seni saptırırım ben
Hayat bu işte başlar ve biter bir tabutun arkasında
Boğulup gidersin anlamazsın dünya kavgasıyla
Pişer kavrulur insan sonunun korkusuyla
Can kafesten taştı ölüme göz kırptı
Bu yalancı dostluklar beni yalnız bıraktı
Gül insan doyasıya yanakların kuraksa
Yani acı,hüzün,keder senden çokça ıraksa
Mutlu olacağım bende dert peşimi bıraksa
Neden tükenir umut neden gökkuşaklarım kararır
Neden cehennem dünyada dört mevsim yaşanır
Ey hayat beni sıyır bütün benliklerimden
Acıları sızıları ayır gönlümden ve bedenimden
Ayır ki kurtulayım kaderimin elemlerinden
Huzur yağsın gökyüzünden ve sırılsıklam olayım ben...