Bir azılı pranga sabır,
şükrü bozulmayan nidâdır hayıflanmalar.

...

Afili yorgunluktan çıktım az önce
soğuk savaşlara ılık çay taşıyan anne ellerim
lügatını dünlere bağışlayan bir anı sessizliği ile affediyorum kendimi
geçecek herşey diyorum
dolan miyadın son damlasında
bitecek elbet acıları ömrün
biliyorum anlamak olmayacak bahtımda
ötelenecek beklentilerim.


Susulmuş isy’anların harfleşmiş hâliyim
kurulmuş düzenin oyun-bozan çocuğu
tutulmayan tüm sözler k’üflendi aklımda
düştüğüm de kalkacak mecal yok
kalktığımda tutunacak dal
şansın kör yanı, gecenin karanlığıyım
içimde sönmüş yıldızlar - aldırmayın.

Külümseyerek b’akılan anılar koğuşu
silinmiş kaderlerin izi alnımdan yansıyan
bir of çekince yıkılmıyor dağlar öyle hemen
evet ağlarsa birtek anam ağlar
gerisi beyhude ç’ağlar
ötesi boyumdan büyük ağıtlar -falan-


Bu dünya böyle kalmaz der atalarımız bir de
gün olur devran döner
ben yarımlarımla kalırım, onlar hep ilerler
hayat dilimde güven lekesi
anlamını yitirmiş hevesler
yollar bitmeyen sızı dizlerimde
bardaklar dolusu döktüğüm içim
gider ansızın kendimden
ben’siz kalırım öyle yine
aklım da sirayet öyküleri
geride yaşanamamış dünler
devam eder hayat
biraz virâne
bir’az divâne

- kanarım bir güle allıca yine..