Mütemadiyen düşüyorum….
Tutunduğun kim ?
Gençliğimin yanık türküsüsün sessizce söylediğim
Bir bildiri yayınlıyorum tüm duygulara…
Aşkı bulun bana …



Çocuksu yanlarımdan esinlenme
İndikçe göreceksin karanlığımı
Sandığından fazlasıyım
Bildiğinden çok azım..
Kimliksiz meczup bir aşk benimki…
Sırra kadem basarsa ya
Belki de…
Ulaştığını sandığın anda kaybolacağım avuçlarından


Özlemek kadar doğal
Hasret kadar olağan
Aşk kadar yanan bir şey ….
Ara beni harabelerimde…
Bulamadığın da anlayacaksın


Bir Pazar sabahı uyanmak kadar keyifliyim şimdi
Ara sokaklarımda dolaşırken burnuna gelen ekmek kokusundayım.
Tam ortasındayız sandığımızda mutluluğun
Ayrılık şiirleri yazarken bulabilirsin kendini
Varmısın ?
Al benden senli kelimeleri
Uç uca eklerken dizelerine
Son sözün Adım olsun kaleminden
De’ ki Öylesine …


Umutsuz sorgularımla tüm eğreti yapılarım temelinden sarsılıyor
Yıkılırken tozu dumana katmışım nefessiz
Kendi depremimde eziyorum ruhumu
Ve hiç kanamıyorum …
Demirden bir namlunun ucunda tüm yok oluşlarım
Tetik senin dudaklarında..


Üşüyorken sokuluyorum ya sol yanına…
Dokundukça yanıyoruz gecikmiş alevin umarsızlığında
Bilmiyor sun …An olur gülüşüm bile zulüm…
Bir marazın ortasındasın ….Git …!!!



Kendimi kendimle cezalandırıyordum ben
Tutunduğum umutlar bile yasak …
Mum alevinde gezdiriyorum yüreğimin avuç içlerini


Aşk sandığım Deccal
Aşk bildiğin Azrail
Tek kurban yeter

Tut/ma ellerimden ….


DENİZ....