Yüreğime, zemheri ayazı vurmuşken,
Umutlarım tek tek uzaklara savrulmuşken,
Benliğim korkulu rüyalarda avunmuşken,
Ruhum zindanlarda kaybolmuşken,
İlkbahar, kara kış olmuşken,
Gel, gel ki yüreğime usulca, baharı salıver!
Muştular tutuşsun, kelebekler uçuşsun.
Yanı başımdayken dört mevsim, adın bahar olsun yârim…

Hasretim kan ağlıyor!
Ömrüm yokluğunda örseleniyor.
Toprak Ana, gönlümün nadasında feryat ediyor.
Yüreğimden damlayan gözyaşlarım durmuyor.
Gel, gel ki; hayatımın anlamsızlığı anlam bulsun!
Papatyalardan fal bakmayalım, aşkımıza taç yapalım.
Ellerini tuttuğum an, dört mevsim, adın bahar olsun yârim…

Dert ortağım çınar, gölgesinde bizi görmek ister.
Güller, bülbüller dile gelip, aşkımızın şarkısını söyler.
Asuman da, gökkuşağın tüm renklerini, ikimize hediye eder.
Gönlüm Nisan yağmurlarında seninle dans etmeyi diler.
Yeniden küllerimden hayata dönsem, gönlüm yine seni sever.
Kaderimizdeki sevda, ruhumuzla beraber sonsuzluğa gider.
Gel, gel ki; sensizliğim, çaresizliğim, özlemim bitsin!
Mor zambaklar, sümbüller, nergisler, leylaklar bahara erişsin.
Gözlerine baktığım zaman, adın bahar olsun yârim…

Ayna cemalinde, günbegün, saadete daldığım,
Adını gece gündüz bıkmadan andığım,
Gözlerine doya doya bakamadığım,
Karlı dağlarda bile alev alev yandığım,
Gönlüme Sultan yaptığım,
Gelişine adaklar adadığım;
Gel, gel ki; yüreğimi zemheri ayazından,
Umutlarımı uzaklardan,
Benliğimi korkulu rüyalardan,
İlkbaharımı kara kıştan kurtar!
Geldiğin gün, benim doğum günüm,
Senin de adın bahar olsun yârim…

Bilgehan Emirşanoğlu

ŞİİR : BİLGEHAN EMİRŞANOĞLU
YORUM: TURGAY COŞKUN