Gözlerinden aldığım ilhamla mavisine şiir yazacağım dünyanın

Ne çok sevda söylemi duydum vaktin kısık sesinde

Ne çok şarkıyla şifalandı ruhumun hasta yanı
Rahmet bildim üstüme dökülen yağmurları yağmasa da Eylül, Ekim ve dahi Kasım ayı

Her gördüğüm düşü hayra yordum korkmadım ne mevsimi hazandan ne her zerremi üşüten kıştan

Sorgulamıyorum vardır Rahman’ı Rahimin bir ayarladığı
Zaten düşe sardım hüzünlü akşamları
Ne çok ilham aldım sevda yanığı türküleri dinlerken
Hani birde ellerin vardı dokunamadığım bulutlar gibi pamuk

Uğrunda öleyim derken lisanı halin bin hâr’a yandı iç yerim

Ne oldu ki böyle şiirler yazıyor oldu kalemim
Ben böyle bilmezdim sevdayı Cennetle Cehennem arafında bir haldeyim
Ne gidebiliyorum kentinden ne kalabiliyorum bende

Şu ufkumda sıralanmış dağlar var ya
işte öyle heybetli bir manzaradan yazıyorum
Yolcuyum bende her ölümlü gibi dünyadan geçiyorum
Benimde med cezir hallerim var
Ama âşk deyince yüreğe
çırpınıyorum bir üveyiğin kanadında
Bende susuyorum sahrayı çölde Mecnun misali vahayı serap gibi salınan Leylaya

Bir iflah olmaz haldeyim beni bir sen anlarsın bilirim

Menzilim Temmuz yanığı bir hâl
Adını sığdıramadım ne yerlere ne göklere
Toprak gibi mütevazi, gök mavi kadar engin
kadraja sığmıyor bana bıraktığın resmin.

Bakıyorum kainata tefekkürde halim
Ağaçlar Allahuekber edalı dilimde tekbir
Bir Rabbi zikrediyorum, birde sen oldun virdim!...

Nuray AYHAN... Bir yol güncesi 6.11.2016