Gölge yasların badireli yolculuğu:
Gönül gözünde tortulu bir ayak sesi belki de
Muzdarip olduğum kaçın kurası yürek yasım,
Anlamsızlıktan uzanan satır arası yalnızlığım,
Yine kalemi payidar kılan ve
Harici bir güfte,
Duyumsananlara inat
Ahların peşrevi,
Sükûtun derin demi.

Demelerle bozmuş bir günce:
Aklı dünde yürek zaten batılın neşteri:
Gizli haznem,
Gizil bir tehdit dermanların rükûsu,
Sözlerin kifayetine yeter mi demeler kadar
Akla zarar bir muafiyet.

Karınca ayakları kalemin,
Sırtında ve bağrında kanlı bir birikinti,
Ölülerine okumadığı rahmetin
Anlamsız kini.
Yine evet, yine düş yarası,
Mesken edindiğim lehimsiz bir dize,
Raks eden imgeler kadar da buyurgan
Biraz da o münafık, çatık kaşlı devran:
O da mı bozdu aklını yoksa
Edemediği isyanlar nazarında
Tanrı’dan dilediği affı konuşlu mu
Mahrem bir yetide,
Tehir ettiği sevide…

Akla zarar kıdemli yalnızlık,
Sükûtun bayır aşağı gölgesi adeta
O bedbin rakımda bir katre de olsa
İfa edemezken yarasını
Şu husumetten yayılan nice leke
Ki batılın kanadığı,
Yüreğin kandığı…

Gölgeler de meftun kayıp şehirler de…
Kanıksanan büyülü ve yorgun mizaçlar,
Kambersiz düğün olur mu misali,
Avutulduğumuz yalanlar yine gönlün şerh düştüğü
Bir rotada makberi kayıp ölüler.

Andan ırak bir vurdumduymazlık,
Batıl isyanını yâd eden o münafık,
Demez mi tökezlediğim her cümle aslında
Lezzeti doğurgan ümitlerin hele ki kaypak bir nidada
Savurmuşken gökdelen yalnızlığı…

Kırılgan beyhude zaman zaman o aktarmalı yolculuk,
Kaybolduğumdan ziyade kaybettiklerimin peronu
Sicilimde ıslak bir leke kadar da
Sükût-u hayale uğramanın şaşaası hangi akla zarar
Tecrübe ki demez mi kader,
Yok mu bunca kazanın tek bir enkazı…