Tüm hezeyanları yok saydım bu gece:
Serzenişlerin gıyabında ve defolu benliğin
Muhaberat bellediği imgeleri teğet geçip
Çömeldim ölüm tezgâhında.
Esrikli aklın himayesinde,
Tümden gelen kıyımı da sükûta devrettim
Çığlık yüklü girdaplarda
Taşa tutulurken yerli yersiz bir beyanatı yok sayıp
Gömüldüm canlı canlı.

Revnak düşüşler biriktiriyorum
Ve endamı yerinde boş düşler.
Düşlere kisve geçirip de rotası kayıp şehirler,
Demlerken kader acıyı
Tortusu yürekte iz bırakan.

Mağlup düşlerden ibaretim işin aslı,
Boynu bükük yetim çiçekler kaybettiğinden bu yana
O cafcaflı kokusunu,
Hele ki çetelesi kayıp sanrılarda defolu beyanatıyla
Ahkâm keserken aşk meleği…

Yufka yürekli meleğimin ihtilalı,
Gözden kaybolmuşluğumun telaşı…
Nasıl bir hüzünse takılı aklın kerameti
Ve hangi cumhuriyet ise sevginin yaftalanmadığı.

Endamlı bir mecburiyet,
Sözden ibaret olsa keşke adlandırmadığım metanet:
Bir varım bir yok, dercesine
Sığındığım sonun muğlâk varlığı
Yetmedi kalan son zerre, demektense
Yorgun düşmüşlüğün serkeş tınısı.

Gölgelerden muzdaripim,
Ait olmadığım dünyanın pervazında
Seyrederken yürek haritasını
Kuş bakışı ve
Nasıl bir inkârsa sebeplendiğim,
Aklın densiz seyri.

Susmalara rast geldim bu gün yine,
Peyda olan duyguları sırdaş bilmenin de ötesinde
Suçlu addedilen sefil benliğim
Ve kutladığım kaçıncı yıldönümü
Acziyetim sorgulanırken günbegün.

Soluk yüzü mü ikrarın en demli vazgeçiş
Yoksa beyhude mi sevmelerin nazarında
Yüksünmekle meşgul yüreğin ifratı.

Bin bir mazeret,
Gölgelenmiş onca yeknesak kehanet:
Gönülden gönle bir köprüydü oysa
Yoksunluğun metaneti olsa olsa:
Bir garip kulun ölesiye telaşı hayatın şu tozlu girizgahı.

Sezgin, muktedir hayli densiz;
Sözü özü bir zafiyetin terennümü adeta
Kaybolmaktan imtina etsem de,
En acıklı hikâye
Henüz sürgün edilmediğim.