yine sona erdi gün
yine sustuk
ve yine güneşe hasret
gök kuşağına ırak kaldık
yorgundu beden
yorgundu yürek
yorgundu gözlerde yaşlar
ellerde tütün
dudaklarda kırağı bir titreme
ve alabildiğine üşüyorduk
alabildiğine kanıyordu yaralar
bulutlarda uzaktı
yağmurlar zehir kusuyordu geceye
çatıları yalayarak süzülen rüzgar
ruhuna derinlemesine saplanan hançer
bir eşikte bekler gibi
kimliksiz
hissiz
yapayalnız
tüm akşam üstleri
bir sevdayı beklemeye hazırlanıyordu
o en uzak kentlerde
o en uzak hayaller kuruluyordu sofralara
sonra ekmek kırıntısı
ve martı çığlıkları
birbirine karışan istasyonlar
gidişi dönüşü imkansız yolculuklar
sonra kırılgan cümleler
bir bir boğazına takılır
sonra tüm özlemler
tüm acıları doğurur
sonra
yalnızlık
bir düş olup
göğsünün ortasına bağdaş kurar
hadi sevgilim
uzaktan da olsa sarıl bana
bu özlemi birlikte kucaklayalım
sonra birbirimize uzak düşsek de olur
bu cehennem sensizliğinde

ibrahim dalkılıç

02/11/2016
20:30 izmir