2
Yorum
0
Beğeni
0,0
Puan
1504
Okunma
bir hüzün kapısı açılıyor..
kalbimin en ücra köşesinden.
bir yanlızlık geliyor..
gururumun tam içinden.
öyle bir sonbahar oluyorki içim.
sevgi yapraklarım dökülüyor,
kalbimin en güzel yerinden..
sonra bir umut kapısı açılıyor..
hiç kimselere fark ettirmeden.
en tükenmiş halimde..
düşerken, tutuyor ellerimden.
nice yağmurlardan sonra.
bir güneş doğuyor
şu güzelim tepelerden.
umut yapraklarım açılıyor.
öylece kendiliğinden..
ve bir yaşam kapısı sonuna kadar hep açık.
hüzünlerle, ayrılıklarla dolu..
büyüdükçe farkına varıyorum..
sevginin, içindeki hüznü.
aşkın içindeki, ayrılığı..
anlıyorum....
yenemiyorum....
düşemiyorum...
ocak 2008
Mehmet Çimen
Cevap Yaz