10
Yorum
31
Beğeni
0,0
Puan
691
Okunma
sokaklar silik çok uzaktan bakınca
çok denizsiz çok ölük
hayalinin dalları sallanmıyor arada
sisli mavi, sisli ışık
hep güneşi kapatıyor
bakışın sönük
canlı pembeydi oysa gözlerinin cevcevi
geri dönülemezdi köşesinden sokağın
gözlük takıp geçerdi yeni yetme gençliği
ona bakar sanırdı balkonda bütün kızlar
terlemiş bıyıkları eğilmezdi aşağı
bir aşağı yukarı turlardı adımları
bilmezdi ki sokağın ağzı kızgın bir fırın
yutmaya çalışırdı o bir lokma yamağı
bir yer bulsa yeniden sissiz insan yüreği
geri döndürse birden salkım saçak zamanı
gül açılsa elinde başı yukarda yaprak
o bulutsuz masmavi gökyüzüne dokunsa
som yağmur mu yağardı ömrünün sonbaharı
01. 11. 2016 / Nazik Gülünay