ANNE

Kim bilir ?
Güz gibi
Kaç yaprak daha döker bu ölüm

Bak anne
Ağaçlar rûkûya durmuş
Dallarında tüneyen kırlangıçlar
Baharları alıp çoktan göçmüş

Nedendir bilmem? anne
Sonbaharın gri bulutları bulutları
Babamın merhametini
Yağmuru senin kirpiklerini anımsatıyor anne
Sonra kokusunu soluyorum yokluğunun
Dalından düşen yaprakları
En iyi böyle zamanlarda anlıyorum
Ve hâlâ
Çocukken korktuğum karanlığı
Kovamıyorum düşlerimden anne

Sonra
Yalnız kalmamak için
Geçmişii sürmeleyip gözlerime
Uzun bir kışa yaslıyorum sırtımı
Üşüyorum anne

Üşüyen tenimi ısıtmak için
Dumanı içime tüten sobamda
Kırıp ortasından acıları yakıyorum
Bakıyorum
Avuçlarıma bulaşmış isi
Şekerden umutlarım eriyor anne

Anlatmak
Yada
Yazabilmek zor anne
Yıllar gırtlağımı yırta yırta geçerken
Kırık dişleriyle gülümsüyor
Ah anne
Yaşam ninemin masallarında anlattığı gibi
Artık sabah ezanı kadar uzun değil
Kulağımda imamın selâsı
Sarığı dem vuruyor ölüme
Ve artık
Toprağın terinde ıslanıyorum anne


Gönül Aydemir Adıgüzel