Kaç bahar kaç yüzyıl geçecek
meleklerin kanatlarından medet umar
kelebekler
kış düşü kar suyu süzülür dağlardan
ateş düşmüş gümüş suyu
çoşar ağtabakasını deler
gözlerinin irisinden öper kelebekler
Ilgıt ılgıt esen rüzgar dinliyor sesimizi
ıssız köşelerde
kapı çalıcı ölüm meleği
eliyor her sınavdan

gün
gün

ışığa koşan hayalleri kurutuyor
ay saksısında yıldız çiçekleri
ve sen kışa benziyorsun
İliklerine kadar sonbahar düğmeliyor yıldızlar
ayın gördüğü resim
ürperiyor içim
düş görüyorum
gibi sanki, gerçekler...
okunuyor

cüz
cüz

bir eylemde
yavan sevdalara sarıyor beni yorgun yıllar
rüzgarı kesildi umudumuzun
ağlayan yanaşma bir zaman kuytusunda
uçurum kenarında açan çiçekler
soluyor

ayet
ayet

özlemekten öte yaz yağmurlarını
özgür kuşlar...
havalanıyor bulutlarda toz pembe hayaller
elleri kelepçeli, tutsak her doğan gün
nar çiçeği rengi ağlıyor
o son ışık süzüyor
Dorein gray portresinin gözlerinden kan çanağı
hoşçakal ölüm perisi pamuk şeker düşün ışığı
hoşçakal çocukluğum.........…

soluyor göklerde mavilikler
denizler üşüyor

düş
düş

ezberleniyor
her gün ölüm değeri yok sözün

öz
öz

goncalandı sabrın selâmetini irdeliyorum...

oya gibi işlenmiş kutlarım Şairem selamlar

Daha sabah bir şeyler karaladım başlığı da "kısır döngü" olarak belirlemiştim.
Anasayfada görünce başlığı dedim heralde bunadım da haberim bile yok paylaştığımdan :))
Öyle bir heyecanla açmışım şiiri yazanın ismine bile bakmadan, okudukça arttı heyecanım
Tebrikler, esenlikle...

Enfes bir şiir okuma hazına vardım sayfanızda,yazdıran ve his eden yüreğinizi kutluyorum
Nice eserlere inşallah