nice sevdalar büyüttüm
nice özlemler
yıllar eskidi
yollar
kaldırımlar
dereler
nehirler
denizler kurudu
bu karşı duruş
bu haykırış
bu kekremsi ses
hiç bir sevdaya sığmadı
şu göğüs altımdan başka

ne bir ekin başak verdi
nede bir buğday tanesi
tek tek sarardı yapraklarım
dallarım kurudu
içimde bulutlar doldu taştı
ne bir çiçek kokladım
nede yüreğime batan dikeni çıkarttım
bir yara var içimde
yüz yıllardır kanıyorum

dili yok bu sevdanın
rengi
ırkı
mevsimi yok
bir çocuğum ben
dünyaya baktığım gibi bakarım sevdiğime
sevdim mi
kocaman severim
bir kaçan uçurtmalara ağlarım
birde düşünce kanayan dizlerime

yeterince düşümde gördüm sevdayı
özledim
sevdim
ve ağladım
içime dolan gözyaşlarım
bir bir sel oldu
ama bir türlü taşmadı acılarım
boğulur gibi yaşadım yüz yıllardır
boğulur gibi bekledim kuytu bir köşede

biliyorum
ara sıra haddimi aşarak bekliyorum seni
haddimi aşarak özlüyorum
ve haddimi aşarak umut ediyorum
ısıtıp ısıtıp önüme koyuyorum
sevda denilen illeti
ama bir türlü vazgeçemiyorum
beklenen gelsin
beklenen sevsin
beklenen sarılsın istiyorum

bu şiir bize gelsin
sonra biz
bir şiirin
son mısrasında
sevişelim
sonra gemileri batırsak da olur
bir okyanusun en soğuk sularında

ibrahim dalkılıç

20/10/2016
21:15 izmir