/
yalnızlığımı tek şiire sığdıramadım
görüyorsun işte, gönül evimin yıkılan duvarı,
parçalı bulutlu’m
birazdan ruhum uyuşmaya başlar
ellerimde titrer, saçlarına dokunamayacağım
oysa yaşamak kokunu karşılamaktı
yaşın yirmi dördünde ölmek değildi...


//
yüzünde çıkmış bir ’ben’ gibiyim
dokunsan iz yapar korkusunda’sın,
dokunmasan cıvıtır düşüncesinde
şimdi gitme mecburiyetini hissediyorsan ya
kaybolma tehlikesi korkutmamalı seni

///
diyorum ki çatlamış bir narın masalında
ressamını kaybetmiş bir şairim,
baktığım her yer siyah
sana diyorum sana

////
ve sen gittikten sonra
aklımı sessizliğe teslim ettim
sessizlik seni benden alacak
sen yüzünü asarak
şairsin diyorsun
geçmiş olsun der gibi

/////
’soyundum dünyayı’
gömleğimin bütün düğmelerini ilikledim
dönmelere, kaldığım yere düğüm attım
başucumda sadece ’kimsesizliğim’
’seni böyle seversem
asarlar beni’...