Bir Resme Bakıyorum

bir resme bakıyorum
uzak
çok uzaklarda
İstanbul kadar uzak
İstanbul kadar yakın

gözlerim dalıyor bir çam esintisine
kadifenin yumuşaklığı tenini okşarken
çizgileri ruhumda
sımsıcak tan ağarması sarıyor
yeşeren günü

silüetin yansırken cama
bakışlarından sevgi akıyor ruhuma
parmaklarından dolan yumuşaklık
kaplıyor alevleri
kelimeler zihnimde dolanırken
dilimden dökülemiyor
ruhumun anaforları

mor kristaller yağarken bedenime
gecenin yol manzaraları katlıyor
agresif bakışların mahcup çekmeceleri

çaydaki demin çekim alanındayım
içimde duman altı olma özlemim

Uçurumda bir bank
Bankta bir adam
saçıma değiyor kavak yelleri
karanlığın çekim alanındayım
dostluk provaları mevsimleri kırıyor
hüzünlü türküler sert poyrazları ısıtırken
coşkulu şarkılar dökülüyor dudaklarımdan
sana dair yıldızların esintisine dair

Adem Karafilik