gecenin yırtık cebinden düşen özlemlerdi payım
saklamak işin cabası.



korkusuzca sarılmak geleceğin omuzlarına
tek hayalim olsa da
emeklemek peşi sıra günahsız bir çocuk gibi
bu mudur?
budur diyorum kendi kendime
adam sen de neyin telaşıdır bu
mezarlar ben gibilerle dolu
gözleri boş tabuta çakılı
dünya malına gömülü beden
isterik bir kahkaha dökülüyor dudak kenarlarımdan
aşk mı?
hadi sende
git işine anam babam
bedenlerin dili dışarda
avuç içleri geceden kalma şehvetle terlemiş
saçlarında ayrılığın meltemi
uçuşur sesli sesli geceye.



bir deve gibi hörgücümü doldurmuşum acılarla
daha ne gerek var mutluluğa
sebepsiz günahlarım var
mendil satan çocuklar gibi
bedeli kendimden ağır
hayat satranç tahtası
kaleyim en köşesinde
korumaktan yorgun duvarlarım yıklımıyor yine de
zamana inat
kalbimin sultanı benim
taçsız başım
her şeye inat kaşım kalkık hilal
kanım hala mavi.



Ayvazım DENİZ