Şimdi ben kallavi bi sövsem sana
Gıybet ateşiyle haşlarlar beni
Demezler "mazlumdur" tak etmiş cana
Katli vacip deyip taşlarlar beni

Nesimi misali yüzüp derimi
Kan ile kararlar akan terimi
Kurtlar gibi oyup herbir yerimi
Üşüşüp basıma dişlerler beni

Hakkı söylemesin diye bir daha
Belki de komazlar doğan sabaha
Ellerimden gerip kanlı çarmıha
Dilimi bağlayıp fişlerler beni

Kavrulsa bedenim şu kara kışta
Mihnet edermiyim namerde puşta
Hep sevgi ararım kurt ile kuşta
Konduğum her daldan kışlarlar beni

Şu fani dünya’da koca bir hiçim
Benden öte dursun şekil ve biçim
Ben yalnızca dosta dostluğa açım
Pamuk ipliğiyle işlerler beni

Hani bu aykırı yazıyor diye
Arada şımarıp azıyor diye
Kurulu düzeni bozuyor diye
Kırıp kalemimi dışlarlar beni

Ben O’nun kopyası ben O’nun aksi
Birazcık nekbetim biraz da aksi
Lügatımdan sildim nazı kompleksi
Her daim dostlarım pışpışlar beni
Şefkatle, sevgiyle nakışlar beni

Şefika Türk Bağrıyanık
29-09-2016
SARIKAYA