hep iyi ve faydalı bir şeyleri biz senden beklerken
sen garip başlara getirdin her türlü felaketi
yaşama gizeminin kapısını da hiç mi hiç aralamadın
iblisin ipiyle niçin güdersin insanları herkes yol ve iz çıkışında
hem bana sen çok mu çokta oyunbozan geldin
sen bitirdin piçliği içinde büyüterek insanlığın değerlerini
özün de özümüzden hep kaçtı içtenlikle atiye sevecen baktığımız halde
tek hasletin de sadece buydu kaypaklıktı bu bence
bizden esirgenen çok şeylerinin var olduğunu da hissettim
atimizin yıldızının sana göre hiç uyum sağlamadığını
ruhumuza zıpkınla işlediğinde namertliği
inan ki bende o anda senden bıkışta nefret içinde koptum

en berbat anımda bile sen hiç yoksun ki yanımda
yoktun streslerin içinde boğulduğumda da
paylaşımını hep esirgedin o kalleş ruhlu pis yüreğinden
daralıp da sana ihtiyaç duyduğum vakitlerde de
hiç mi hiç olmadın ki yanımızda iyi ve kötü günümüzde de
çok mu çok bıkkınım hayat ben.. senden illallah

hiçbir işimizi yapmadığını çıkara endeksli olup da kadir kıymet de bilmediğini
hep bir kalleşlik furyası peşinde bulunduğunu
sancılarımıza hiç derman olmadığın anları da hatırladım
hep oluk oluk kan kusturdun sen taze bedenlere yinede doymadın
sen bir tek kendin için varsın Hakka sözümüzü bile bize unutturdun
ruhlarımız tamamen zıt kalışta da hep çarpıştı birbiriyle Rab ile batıl gibi
sen yol iz ar edep ve hayayı da hiç tanımazsın ki
oysa ki ben mukaddes olan her şeye kalben bağlıydım
senin hep işlettiğin cürümlerinden ötürü bir gün bile rahatsız olup da
hiç vicdan azabı çekmediğin için
vermiş olduğun bu zalim ve kanlı yaşantıda da
artık kendimi hiçbir an mutlu ve umutlu hissetmediğimden
ve tüm bunların tek sebebi de sadece sen oldun
illaki de hayat bende sana kin ve nefret duyuşta koptum

izlerim elbet ki baki kalacak ama ben sende artık hayat hiç yoğum
bencil ve çıkarcı tüm ilişkilerini de kalleşliğin bir parçası içinde saydım

o denli çok ki sana karşı olan mücbir sebeplerim
oysa o kadar da umut doluydu ki bir zaman sana karşı bakışlarım
az uz olanlarını zar zor da olsa güçlükle aştım da
toplamını bir yürek değil bu devran bile kaldıramaz
ama şöyle bir geriye dönüp de baktığımda
sen atı alıp da baştan geçmişsin bile benden başka mecraya
bu sebepler mucibince ben de senden gönül rızamla caydım

ey hayat bak da gör işte senden mustarip bu sefil eserini
bana artık yeniden yol göründü bile
ondan gelip ona gidilecek olan ebedi dönüşe doğru
bu kahır dolu ömürle sessizce çekiliyorum ebediyete dek inzivaya
sen soktun beni cevap veremeyeceğim bir hesabın menziline
ahretimi de heder ettin ya yazıklar olsun sana

onun mağfiretine ben sığındım artık hiç bilinmez ki
Hak’tan hazan mı düşecek bahar mı bu bedbahtın nasibine

sen koyda git artık benden çok mu çok öteye
ne düşse de razıyım ondan gelecek her bir şeye
inanıp da canı gönülle iman getirmişim ben onun yüceliğine...



(08.10.2016) AZAP...