Sen saydın mı Züleyha....?
Biz kaç kez gördük aşkı haraç-mezat satırlırken dürzüler pazarında...?
Sahi kaçkez tütmeden yandık Züleyha..?

Kaçkez catladık bağrımızın orta yerinden..?
Kaçkez gördük vefayı köşebaşlarında becerilirken...?
Biz kaçkez sustuk sesimiz bağrımızın örsünde dövülürken..?
Kaç gemi batırdık..?
Kaç ihanet döktük çiçekli entarimizden..?

Anlatsana Züleyha...
Biz kaç kez yağmalanarak döndük çıktığımız sevda seferlerinden...?

Ben aşkı ilkkez bir romanda okumustum Züleyha...!
İnce yağız bir adam bir hatuna vuruluyordu sol göğsünün altından...
Bir adam,
her kelamında kelebekler sızdırıyordu ağzının kenarından...
Bir adam sevda uğruna ecele uğruyordu,
Münker ve Nekire aldırmadan...
Bir adam çok erken öluyordu,
avuçlarına sevda üflediği o ufacık kadından...

Şimdi ben esmer bir türkü söylensin istiyorum Züleyha...
Ve yüreğim çok katlı bir şiirin altında kalsın...
Çatlasın kalemim orta yerinden...
Bir daha ve sonkez geceyim fecr vakti ömrümün karanlık dehlizlerinden...
Ve aşk hiç denk gelmemisse bana Züleyha..

Öleyim diyorum utancımdan
ve geçeyim diyorum bunca zaman ettiğim o nafile cümlelerimden....!!!.