10
Yorum
0
Beğeni
0,0
Puan
1395
Okunma
Her kaçışımda kendi içime
Bütün geceleri kâbusa çevirdim
Gün doğsa da evrenime
Güneşi karaya bağladım.
Sensizliği düşlediğim her an
Yitirdi bütün ana renkler tonunu
Kayboldu aşın ve işin tadı
Uçsuz vadilere yuvarlandı bedenim
Yüreğimi çaresizlikle dağladım.
Sesler yükseldi geceye, güne
Haykırışlar hale, düne
Yalın kılıç süvari Ötüken’den Domaniç’e
Harfler yükseldi boğazımda düğümlü
Elif duruşlu, be simgeli
“Ey insanlar !
Yarın sizden soracaklar beni”
Utanç içinde ellerim kirli
Toprak seccadeyi alnıma sürdüm.
Uzaktı yolum, diz çöktüm
Kabarır gönlüm, nem dolar gözüm
Nehirler beni çağırır,
Dalgalar damarlarımı döver
Eksik kaldı bütün türküler
İçimde bir yer, kanar
Ezel ve ebedi anar; ağlarım.
Sİnan YILMAZ