Bir şiirin orta yerinde rastladım sana
Derkenar ettiğim tüm duyguların altını çizdim
Manzara hüzündü şaşmadım hüzün her dem bende baki

Bakir bulutlara diktim gözlerimi aynı maviye baktık belkide bu gün

Dayalı döşeli umutları astım pencereme
Afakı kaplayan delişmen hayallerimi saldım göklere

Sevgili duyuyor musun alfabemin yitik harfleri ağlıyor

Bana şiirlerden ütopyalar kur yine
Eylül yakalı libasımı giydim bak üstüme
İroni sanma yolcuyum şu yolları yokuş âlemde
Sararan gözbebeklerimden dökülen yapraklar hasrettir gurbet ilde

Küsme ey şiirin dili daha baharları yazacağız şu tertemiz tuvale
Yılların eskitemediği şarkıları haykıracağız tüm iklimlere

Farkındayım jilet kesiği kanıyor mahrem duygular
Masum bir bebeğin süt sancıları y/ağıyor sol döşüne
Boğulur hıçkırıkların içinde derinlerde
Istırap asi bir nehir gibi taşar gözlerinde

Bilirim küllerinden savrulan yalnızlığı
Avuttuğun düşlerin efkârını bilirim
Hazin, hazin güfteleri yazıp, yazıp sildiğini...

Ey ellerine şiir bulaşmış sevda
Bendeki neşter değmiş yaraları bilmez misin?

Yorgun düşmüş şu kentimde kaç göçü kervan eyledim bilmez misin?

Âşk ehli âlemi kendinden sayar
Ben kendimden geçiyorum ettim feragât

Yıkılır hancı yıkılır duvarların
bahtım konaklarsa hanende...!

Nuray AYHAN... 28.09.2016 Döşemealtı/Antalya