Sen anadilimde bilmediğim bir alfabeden
Yazdığım en güzel şiirsin
Sözlerim yorgun
Tüm renkler manasız belki
Ama kırmızı pek havalı
Beyaz mahsun
Turnalar yırtmış maviyi
Arkası yarın gibi susmalarım
Nereye baksam
Nereyi düşlesem
Nereye gitsem hep aynı acı
İç sesimi duyun
Ya şiirlerde bulun
Ya da yalnızlığımdan tanıyın beni!



Annem diyorum!
Ayaklarının altında cenneti taşıyan kadın
Oda unutmuş çocukluğumu
Hiç bilmedim çocuk hallerimi
Hani beni anlatacak siyah, beyaz bir resimimde yok ki.



Nasıldım bilmiyorum?
Büyüyüp hayatın içinde buldum beni
Büyümek acıyı tanımak mış meğer
Bildiğim tek şey insan olmaya çalışmak
Belki ne çocuk olmayı bildim
Ne de yâr olmayı
Adam olmaktı çabam...



Şimdi deli cesaretime gülüp
Şairliğe soyunuyorum pehh
Sen niyetine sığınıyorum şiire
Yazıyorum gecenin soğuk yüzünü
Gözlerine tüneyen yıldızları toplayıp saçlarıma takıyorum...



Sensizliğin diyeti şiirler adına
Yüreğime el koyup
Gökyüzünü içiyorum
Ey yâr sarhoşluğum sanadır
Bir de yürek güncesi şiire...


ASMEROZ-62
---Gülşen Polat---