Ah soluma yangın!
Bilmiyorlar gözlerinde okuduklarımın şiir olduğunu
Aslında yorgunluk bahane
Kimse bilmiyor
Bizim bir çift göze yazılmışlığımızı
Gözlerin sevda lisanını.
Kimseler gözce bilmiyor
Bir bilseler tüm çıplaklığıyla her şeyi konuştuğunu...



Yorgunum!
Bu aralar eylül’ün ağırlığı var üzerimde
Gözlerinde soluklanayım
Hayat çok kısa
Ömür su gibi akıyor
Zaman yarına kurulu
Hep bir telaş
Bir gelişle başlayan,
Bir göçle son buluyor...



Günün sancılı yanıdır akşama dönüşü
Ve bir hışımla geceye karışır
Hüzün kapıyı açık tutar
Günlerden gurbet olur
Mevsim sonbahar
Aylardan Eylül
Hüzün giyer içim
Soluma bir yangın düşer
Hasretlik yangınıma kibrit olur.



Ah soluma yangın!
Her şeye rağmen
Yaşamak adına ne çok bahanemiz var
Mutluluktan alacaklıyız
Daha aramızda yaşanılacaķ güzel yarınlar var...



Artık olumsuzluklar geride kaldı
Şimdi mutluluk zamanı
Başımı omzuna koyup
Doldurdum içime huzuru
Varlığını şükür bildiğim...



Belki hayat bize adil değil ama
Yinede kimseler bilmesin!
Senin hazan değmiş dağ,
Benimde hasretine kırılmış dal olduğumu...



Ve omuz omuza verip
Hayata meydan okuduğumuzu
Biz yine gözlerimizin lisanında konuşalım zeryam
Yerin kulağı var!


ASMEROZ-62
---Gülşen Polat---