Feriştahım büyük büyük sözler ederdi,
“Geçmişi ben yazdım, gelecek elimde” derdi.
Beyazları giyindi “hayırlı işlerim var mis” dedi.
Gözlerinde tesettür ışıltısı; heyecanı başka şeyeydi.

Kahveyle, çiçeklerle, ince saz eylemiyle,
Gönül verir gönül alır gibiydi..
Kitaplar devirmiş, her şeyden haberdar gibi.
Hepsi ezber, anlamı çorbada tuz bile değildi.

Teselliler günüydü;
Gönüller yaralı, yorgun,
Feriştah üzülmesin, ona bir selâm olsun,
Hiç düşünmeden, çekti silâhı tam onikiden vuruldum.

Saygılar feriştahım, eylemin bol bol olsun.
Sefan gönlüne, keyfine, kepçeyle olsun.
Doğruya yanlış, yanlışa doğru dediğinin sen bile farkındasın.
Aradığın arkadaşı belki değil eminim bulursun.

Bundan sonra sana verdiğim aldığım selâmlar,
Gökyüzündeki yıldıza, yeryüzünden olur gibi olsun.
Feriştah, bildiğim feriştah, inandığım feriştah değildi.
Ben onu, okuduğunu uygulayan biri bilirdim..
O, bildiği doğruyu inkâr eden biriydi.
Asiye
20 / 3 / 2015