Ahraz gecelerin koynunda
Karanlığa atmıştık bütün tebessümlerimizi
Bir yerden sonra güneşe inancımız kalmamıştı
Bırakmıştık yaşama sevincini ardımızda
Sonra ne geldiyse karşımıza
Hep yarım


Bu yalnızlık nasıl eksiltiyor beni bir bilsen
Anılar sökülüyor dargın yüzümden
Kimsesizliğe bürünürken bir yanım
Suskun bir şehir gizliyor çığlıklarımı
Şiirler tükenirken susuyor gece
Ben haykırmak istiyorum
Dilimin altındaki harflerim sus diyor bana


Vefasız bir kalbin utancı dökülüyor
Acının en yalın hali ıslanıyor kirpiklerimin ucunda
Hangi ayna tamamlar paramparça olmuş beni şimdi
Kim toplar yerden yere vurulmuş beni
Ne şiirler kaldı parmaklarlarımın ucunda


/Şimdi hepsi anlamsız
Hepsi kimsesiz/


Şimdi ben
Acıların tükettiği aciz bir ömrün bekçisi
Ve sen
Ölümün en sessiz hali
Üzülme bu halime
Ne varsa senden arta kalan razıyım hepsine
Bütün dertlerin sevda yüküdür bana
Değişmem senli bir saniyeyi koca bir hayata


/Hakkım helaldir sana/

Şiir & Yorum

Ayfer Aksoy