Uzun sancılı yılların arkasından minik kızım okula başlayacak...
Minicik bir bebekti,
azıcık uyur ne çok ağlardı,
denemediğim yol gitmediğim Dr. kalmamıştı,
gecem gündüzüme karışmış,
kendimi unutmuştum,
Dünya sanki Aybüke Yaren’in etrafında dönüyordu,
Başka kimse yoktu sadece kızım vardı kızım,
beni benden alan
Yerime başka bir ben koyan,
Anneliği tüm bedenimde ruhumda hissettiren Evlat.
sevgisi hiç kimsede hiç bir Yerde bulunamayacak tarifi imkansız bir tat.
Çok yorucu ve zor bir meslek
öyle yüksek okullar bitirilerek
Anne olunmuyor,
her doğuranda Anne olmuyor,
Annelik emek istiyor,
Annelik,
kendi hayatından çalıp
evladının hayatına can vermek demek,
yeri geldiğinde arkadaş olup derdini dinlemek,
Yeri geldiğinde karlı dağ olup
mesafeyi korumak gerek,
İşte ben bunun üstesinden gelememekten
KORKUYORUM.
Benim minik kızım büyüyor okula yeni
Yepyeni benden bağımsız bir hayata başlayacak,
her an onu kontrol altında tutamayacağım,
her saniye yanında olamayacağım,
KORKUYORUM
düşmesinden canını, Canımı acıtmasından
Allah korusun
başına kötü birşeyler gelmesinden,
KORKUYORUM
Ben nasıl bırakacağım,
kelimeler buğazıma düğümleniyor,
gözyaşlarımda boğuluyorum,
okula göndermek istemiyorum...
Büyüme kızım
hep yanımda kal
kollarımda uyu
Anne Anne diye ömrümü ye bitir rağzıyım,
Hep benim bebeğim Yarenim kal...
:’( :’( :’(
KAMER CİHAN DOĞRU