1.
Sessizliğin rahminde üreyerek
fırtınalara doğmuş
takılıp avare bir rüzgâra
sonbaharda düşen
o son yaprağın sarı hüznü olmuşum.

Kısa ömrüme uzun kaderler biçip
s’ağır ağır yaşamış
sevgiyi baştacı
gururu yasaklamış
ılgıtlı bir söylenceyi
göğsüm de saklayıp
ölmüşüm ışık hızında.

Kopmuşum en kavi yerimden
düştükçe kalkmış
deniz de yılana sarılmışım
sabır koymuşum sevmenin ismini
yılmamış
en cilalısından yıkılmamış saymışım kendimi.

-Annem bahçemiz de hanımeli çiçeğiyse
yağan yağmurdu babam âşk ile o toprağa.

-b’öyle avunmuşum-


2.
Biz bölünmüş hayatların parçalanmayan kâlpleriydik de
o yüzden gitmiş olmadı içimizden değerliler
gemilere yelken olmadı hasretimizin rüzgârı
kalmadı öksüz sallanırken ellerimiz
bir trenin sesinde
bir yolun gölgesinde
vs..vs...


3.
Karmakarışık hayatları dupduru yaşayacaktım ben hayallerim de
b’öyleyse hayatıma yazdığım masal
bu okuduğum lirik romanda ne
dallarınıza konan ses küpürleri
telaşımın şahitleri onlar
iyi bakın kanatlarına ey söğütler
takasımdır kendimle
o özgür sesleriye
gümüş na(ğ)meli serçeler..