istemezdik böyle yorgun düşmeyi. Hayat yoruyor, üzüyor her halükarda... Yıllar öylesine akın akın izimizi sürüyor doludizgin peşimiz sıra... Yürekte kalıyor çoğu alazı... Düşen/ geçliğimiz, geç kalmışlığımız biraz da yaşan(a)mamışlıklarımıza düşen gölgesi hayatın... Bazen öyle girift ve öyle maraz ki, dile sükutu düşüyor, kalbe ağrısı, cemreler gibi ardı ardınca... Bir-iki-üç... Derken ömür dediğin muamma kendi mecrasında akıp gidiyor sis perdeleri ardınca...

El/de kalan bazen acı bir tebessümdür, isyanımız şaşkınlığımız vururken hüznümüze...

Büyüttüğümüz çiçekler gibi -ne yapsak bir gün er geç solacaklardır onlar- hayali sükutumuza sebeptir hayallerimizin hüsranı... En kalbi aminlere eşlik eden dualarımız, niyazlarımız, dilek ve te(m)ennilerimiz gibi...

Yaşamın nöbetlerine düşmüşse yürek, g/azabından arınsın diye sabırlar dilemek gerek elbette...

Kutlarım, saygılarımla.

ey ruhumun dingin yanı
avuç avuç dualarım var sana, eğme başını
alma gülüşünü göz bebeğimden..
ki
satır satır yazmıştım adını yıldızların arkasına (ölme diye)
ve daha da diyeceklerim var iken
nasıl bir sancı bıraktın nefesimin kesildiği yere
nasıl bir can kesiği idi bu..
geçmeyen ve hiç geçmeyecek olan..


yine karmakarışık oldum :((
ve yine hüzün
yine kor..

sevgimle yüreğinin kalp ağrısına..

Nef(e)sin g-azapta; okuduğum kadarıyla...ve şiirin/in başlığı, g-ayrı bir final t-adında...
Sayfalar dolusu yorumlamak isterdim...düş çukurları örneği...

Takibimdesin...