aşk bu sevgilim
ne yokluğun
ne yalnızlık
nede kurşun sesi
nede
nede can acısı buna engel
bu uğurda yenilgiler aldık
düştük
kalktık
ama hiç yenilmedik sevgilim
geçmişin acısını
geleceğin güzel günlerine sardık
yılların eskitemediği
bir aşk bu
bu uğurda
acılar aldık
hançerlendik
sırtımızdan vurulduk
ama yenilmedik sevgilim
ama vazgeçmedik sevmekten
aşk bu sevgilim
bir adamın bir kadına duyduğu türden
yada bir kadının bir adama
öyle gelip geçici değil
bir ömür
bir asır
bir yaşam
aşk bu sevgilim
eksile eksile çoğaldık
bir kalp büyüklüğüne dünyayı sığdırdık
kaç yıldız söndü üstümüze
kaç ay bizi terk etti
kaç yağmur
kaç mevsim
gelip geçti şehrimizden
yine eylülle yıkadık kirli sevdamızı
yine temmuz sıcağında kavrulduk
yine bir mevsim
bir papatya yaprağında
son nefesimizi verdik
yine yenilmedik
yine vazgeçmedik sevmekten sevgilim
aşk bu sevgilim
resimler bakmaktan soldu
yapraklar sarardı
sırtımıza kör bıçaklar saplandı
nerde yanlış yapmıştık
nerde durmasını bilmedik
anımsanan her anıda
dinlenen her türküde
her şiirde
bir parçamızı bıraktık
aşk bu sevgilim
düş’tük
kalktık
yüreğimiz acıdı
ama yenilmedik sevgilim
ama vazgeçmedik sevmekten.

ibrahim dalkılıç

15/09/2016
22:30 izmir