Kime gönül verdiysem kendini bir halt sandı
Sevdamın gözlerini elleriyle çıkardı
Şu benim aptal gönlüm hep böyle boşa yandı
Kim yerimde olsaydı elbetteki bıkardı
Ama umut dünyası sevmeden yaşanmıyor
Çilesini çekmeden sevdadan boşanmıyor.



Uykusuz gecelerin hesabını tutmadım
Asıl zoruma giden takılan boynuzlardı
Ne kadar yorgun olsam hiç duasız yatmadım
Elbette olanların mutlak bir hayrı vardı
Gönül kapısı denmiş vurmakla aşınmıyor
Çilesini çekmeden sevdadan boşanmıyor.



Kan gölüne dönerken gözlerimin pınarı
Vicdanıma danıştım kim haklı söyle diye
Gönlüm dile gelerek boşalttı intizarı
Bu kadar ağır çile çok gelmişti deliye
Ne kadar uğraştıysam aşkından taşınmıyor
Çilesini çekmeden sevdadan boşanmıyor.



İnanmıştı yüreğim sözler verildi bol bol
Gönül nikahı kıyıp eş bildi hayırsızı
Şimdi akit bozuldu üç kere boş ol boş ol
Senden bir adam olmaz açgöz gönül hırsızı
Kabuk bağlamıyorsa o yara kaşınmıyor
Çilesini çekmeden sevdadan boşanmıyor.




Ayvazım DENİZ