0
Yorum
1
Beğeni
0,0
Puan
992
Okunma
Uzadıkça boyum toprağından
Aklım korkunun üstüne tohumlar bırakıyor
öfkeler boy verecek biliyorum
Yorgunluk ekmek arasındayken
Çiğnenen lokmanın tadı hep buruk,
Ellerim kış ayazı kadar soğuk
Yüreğim kaya ağırlığı
Sırtımda düş balıklarının akvaryumu
İçinde kırık deniz kabukları
“Kamburum” diyorum “artık ağır geliyor”
taşıyamıyorum.
Sonra karalar bağlamış bir kadını
öksüz bir tabutu taşırken görüyorum
Yüküm bir karınca ağırlığı kadar hafif kalıyor
Dilim lal kesiliyor
Geçecek derken
Gözlerimde bir tek
yükseklik korkusu kalıyor.
