SİZLE İŞİM YOK BENİM
Kime kucak açıp kanat gerdiysem,
Hep karşıma çıktı nankörlük benim,
Bak ben söyleyeyim peşin istersen;
Bundan sonra sizle işim yok benim.

Gönlüm,bazen bir köşk,bazen yalıydı,
Binbir çiçek açan sevgi dalıydı,
Verilen emeğin hakkı bumuydu,
Bundan böyle goncam size yok benim.

Bilmezsiniz çöle düşmek nasıldır.
Vefasızla yola düşmek nasıldır,
Mecnun olup dile düşmek nasıldır,
Sizin yanınızda yerim yok benim.

Geçirdim ömrümü düşüncesizce.
Düştüğüm yollara yazık sizinle,
Laaikmıydım, bunca ettiklerime,
Kadir Mevlam muradımı ver benim.

Ya akıllı,ya da ben tam deliydim,
Akrabalar için ölen biriydim.
Her zaman onlara,süt ineğiydim,
Çok sağdılar,artık sütüm yok benim.

Aklımdan gitmiyor haset kelamlar,
Hani nerde varken, sütüm sağanlar ?
Hani nerde gelip çöpe konanlar,
Size beleş günahım’da yok benim.

Erol’un bilene hakkı helaldir.
Nankör olanlara hakkım haramdır,
Tek derdim var, vefasızlık yaramdır,
İnsan ol gel ciğerimi ye benim.
9.9.2016 Erol Köktaş