GÖZÜM AÇILDI BİRDEN....
Zaman çabuk değişti, can dediğim el oldu,
Maziye daldım bu gün, kalbim hüzünle doldu,
Namertler çoğaldıkça dostluklar bir bir soldu,
Ben cana köprü oldum,geldi geçti üstümden....

Ekmeğimi böldüğüm, şimdi bana el oldu.
Etrafımda dönerek, geldi beleşe kondu.
Kibirli bir edayla malıma ortak oldu.
Ben cana pınar oldum, namertçe içti benden...

Evvel zaman içinde öyle mazlumdu bana,
Acıyıp yardım ettim, inan severek ona,
Gördüm ki sahip çıkar, hakkı olmayan mala,
Ben cana bağı verdim, üzüm esirger benden.

Hak yolundan sapmadım gerçeklere sarıldım,
Kimin hakkı ne ise onu dosdoğru böldüm.
Can gibi yaklaşmanın saflığına aldandım,
Ben canına can kattım malım esirger benden.

Doğru bildiğim şeyler yanlışa döndü birden,
Bindiği dalı kesti, kuş uçurdu elinden,
Hiç,emek vermediki, piyango vurdu birden,
Aptalmış,ahmakmışım gözüm açıldı birden.

Benim yaptıklarımı, babaları yapmazdı,
Çok nimet bölüşürdük insan gibi kalsaydı.
Hakkı olan şeyleri şükrederek alsaydı.
Hakkımı helaal etmem, nankör oldular birden.

Hiç üzülme Erol’um, Rabbin her şeyi görür.
Felek şamarı atar,inan yerlerde sürür,
Sen adalettli ol, it ürür kervan yürür,
Mevla bol nimetini, doğru ol,kesmez senden.
8.7.2016 Erol Köktaş