Yaydılar gözyaşının acı dalgalarını
Düşmanca tepelere kafir emperyalistler
Belki çanakkalenin almak için ahını
Yeryüzünün üstünde kopartıyorlar cingar

Fırtınalar içinde gürleyişleri sardı
Bambaşka kıtalara gözyaşını doldurdu
Bir başka gökkuşağı bulutlu tepelere
Ektiler tohumunu kin nefret ve ölümü!

Uzattı kollaranı denizaşırı zulüm
Çirkin bedenlerde parıldamıyor erdem
Şimdi diken üstünde güvensizdir halkım!

Bakmakta el değmemiş ay ışığı göklerde
Sonsuz suskunluğunda yer ve gök arasında
Sevgiden yoksun kaldı ırk din dil ayrımının…


II



Sürdürüyor insanlık dalga dalga rüzğarlar
Kaplıyor içimizi sevinçten yoksun toprak!
Sevinemiyor insan doğan çocukar için!
Ağır ağır geçiyor içimdeki kağnılar.


Tarlalarda bağlarda toz dumana karıştı
Hüzün yolculuğunda yerle gök arasında
Parçalıyor havayı baştan başa bulutlar
Kapkaranlık devesa bir siyâh iç yalnızlığı


Gökler düşman kesildi yazgı astı yüzünü
Günah çıkartıyorlar dünyanın kötüleri
Doğmamış çocuklardan bile daha kırılgan


Unuttuk yaşamayı sahi söyle nasıldı
Hatırlıyorum bazen eskimiş anıları
Ninnilerle uyuyan o güzel çocukları…


III


Herşeye rağmen hayat sürecek biliyorum
Yağmur çiselemekte gökteki bulutlardan
Bir yanda soluk beniz ay ışığını sarmış
Karanlığı deliyor bulutlar arasından.

Ne ki bu hayat şimdi bir eğlencelik midir
Çocukların elinde bir çıngırak mı güneş
Avutmak için midir sevgiden uzak öksüz
Kandırıkçı sevgiler bir ısırık yeşil elma!


Ağlıyor bak yer ve gök çocukların gözünde
Top tüfek seslerinde yankılanan zamanda
Yürekleri titriyor pencerelerden uzak!


Yasaklı pencerede bir tutam ay ışığı!
Kan emici ejdarha hayatın hırsızları
Saltanat sürüyorlar satılık sarayburnu…



Nurten Ak Aygen
09.09.2016