Gözümde kor tutuşup, alevlenince içim,
Gün doğarken düştüm, senin ardından yola.
Sorup durdum kendime, ne ola benim suçum.
Gönlümü kaptırdım hal bilmez vefasız kula.


Sevda böyle mi olur, acıttın her yanımı,
Bağladın damarımı, çekip aldın kanımı,
Sarartıp ta soldurdun. bu gül yüzlü tenimi,
Sen hasreti yağdırdın, yüreğim döndü sele.


Bir nefes almak için yanaşsam durağına,
Saçlarını toplayıp eğilsem kulağına,
Haykırsam aşkımı, söz geçirsem yüreğine,
Durmaz dönersin bana, olanca heves ile.


Kanayan ciğerimi dilim dilim dilsem de,
Issız kalsa yüreğim, hüzünlenip yılsam da,
Kesilse nefesim can çekişip ölsem de,
Ruhum yokluğuna kul, cansız bedenim köle.


Saklayıp gül yüzünü, düşlerimi söndürsen ,
Köpürtüp yüreğimi, tahta ata bindirsen,
Üstüme toprak atıp, karanlığa gömdürsen,
Birisi’ ne bedduam, o benden önce öle.





zekeriya duman