düşünüyorum çöplükte geçen yılları
bir tavuk gibi ayağımın dibini eşerek
uzakta bir gölge değil hani
çukuru görünen tuvalet yanında oyun oynamak
hem de cümle güzelliğini taşıyarak kolumuzda
o çocuk yaşamların dikiş tutmaz gülmelerini
gerçeğin olanca yükünü hissettirdiği anlarda
hayatın elini tutup koşmak
yanındakini görmek
onun yanındakini
diğerini


önde yürürken yanında yürümek arkadaşının
bir yeleği paylaşır gibi iki kardeş
bir umudu paylaşmak
resmi birlikte yapmak
bardağı, içkiyi, tutan eli
aynı gözle görmek iki kişi
beklenen yolcu, yarın aynı
kafesten çıkan eller


yaşadıkça anlıyor insan
zamanla her şey yer değiştiriyor
öyle uzun bir yol oluyor ki
odayla mutfağın arası
bir türlü çay sunamıyorsunuz
odadaki konuklarınıza
bir düş değil diyorsunuz mesafeler
bu kadar uzun değildi aramızdaki yol
hani çaydanlığı babam alıp getirse
önüne bisküvi dolu tabağı koysam
ölmemiş, yaşıyor olsa, anne dese
ağlamasam


doğum günüm kutlu olsun hayat..


03. 09. 2016 / Nazik Gülünay