2
Yorum
1
Beğeni
5,0
Puan
936
Okunma
Bir akşam vakti
kaybetmenin eşiğindeyken
korkuyu alt etmek tek çareydi
soyunmuştum
çırılçıplak kalmıştım
kuytumda sakladığım beni
babamın avuçlarına bırakmıştım
eli acımıştı önce
dokunmayacak sandım bir daha
gözleri acımıştı
bakmaya utanacak sandım yüzüme
yüreğim ellerindeydi
ezecek sandım
kaderim dilindeyken
yutkunamaz sandım
boğulacak
sımsıkı sarıldı
kenetlendik
o baba olmuştu
ben evlat
ağladık
ilk defa
güzeldi ağlamak
sonra gün doğdu
yarın oldu
herşey dünde kaldı
başı önünde gördüm onu
gözlerinde hayal kırıklığı
ezilmiş bir adam
içimde bir kuşun kanatları koptu
tutunamadı yüreğime
kanayarak düşüverdi
kuytumdaki çürüyen güvercinlerin arasına
dik tuttum başımı
“ben buyum”dedim
kadere inat
sustu
bi kez daha sarılmadı
bir daha dün olmayacak mı şimdi.
02.09.2016
5.0
100% (1)
Cevap Yaz