Belli belirsiz bir zamanın belirli bir gününde
belli belirsiz bir gecenin ve hücrenin gölgesiyle
haşır neşir olmuştuk ki
ay çıktı en parlak yüzüyle

içi dışlı olduklarımız hepsi hepsi
havada dönüp duran
bir kaç çelimsiz tüydü
ertesi günler giyip yalnızlığın yün eledivenLERİNİ
arı kovanından dalak bal alırcasına
acımsı acınası kan revan olmuş günün ve
o sabahın saçlarını tarardık sonra da

ters yüz ederdik günü
dün bu gün olurken
yarın da bu günü kucaklardı şefkatle
çünkü umut adlı mavi bir kuşumuz vardı
beklerdik sabahlara kadar sabahı
yaprak yaprak açardık
çiçeklerin karnından erte günlere
mavi kuş bi kere omzuma konmuştu tan ağarırken
geçiriyordu yaşamını orda ve tüm yaşamını
geçirecek gibiydi de
kuş kış kış mı diyecektim yani -hem de maviydi hani

maviye sısılsıklam aşık olduğum yıllarda
yapmıştım bu yağlıboya tarihsiz resmi
ay çok romantikti güneş azametli
yağmur serindi huzur verici yıldırım ürkütücü
her şeyi anlamıştım aşk’ı maviyi mavi kuşu
peki biz kimdik biz kimiz

Yüksel Nimet Apel
24/Ağustos/2016/Çarşamba/Bodrum