Acımasız bir cellat gibi takvim yapraklarını koparırken kalbimin seni unutamama direnci karşısında çaresizliğine gülüyorum zamanın

Ve senin bitti deyip gidişin var kurşunu biten silahın tetik düşmesini andıran

Aslında herşey ilahi adalet kavgasını yaptığımız yalan dünyanın kurgusunda
En doğrusu yaşadıklarımızı hak edip hak etmediğimizi vijdanımıza sorarak öğrenmek sanırım

Tutunacak tek dalım inancım doğrultusunda rabbime sığınmak olacak şüphesiz
Çok zor bir sınavdan geçtiğimin farkındalığını bilerek

Aklımın hapishanesinde firara teşebbüs eden senli hatıraların isyanını bastıramıyorum

Bitkisel hayattayım o günden beri
Hep bi umutsuz hep bi suskun
Makinaya bağlı bütün kahkahalarım
Yarınlarım gri rengine çalan kül rengi
Yüreğim de sokağa çıkma yasağı var
Kimseye selam vermiyorum
Herkese yabancı kendime yabancıyım
Yani şuan meşgul çalıyorum telefon lugatında
Bayraklarımı yarıya indiriyorum tozu dumana kata kata benzin döküp yaka yaka
Ağız dolusu küfürlerle yumruklarımı sıka sıka
Hıçkırıklarımı gidişine mevziliyorum duymasanda olur kızıl şafaklara nasıl uyandığımı bilmesen de olur
Bıkkınlık tükenmişlik sendromu kabus gibi çökerken hayatıma
Ayrılık acısının on bir ay sürdüğünü söyleyen geri zekalı bilim adamlarına ana avrat nasıl güldüğümü bilmesende olur

SEN ARTIK BENİ DÜŞÜNMESEN DE OLUR..........