6
Yorum
7
Beğeni
0,0
Puan
1000
Okunma
GEL
Şimdilerde kendi kainatımda,
Yalnızlığım ile başbaşayım.
O ve ben,sadece biz.
Birbirimizi dinliyoruz sessizce.
Dayanamıyor;
Bir süre sonra yalnızlığım da
Mühür vuruyor ağızına.
O susuyor ben konuşuyorum.
Hayatı, kaderi anlatıyorum ona.
Seni anlatıyorum.
Birden,
Kimseyi sevme dedi bana.
Ama kalp bu,mantığıma engel oldu.
Aklım el vermemişken bu işe,
Kalbim çoktan gönül vermişti bu ikişkiye.
Böylelikle ilk defa imkansızı sevmiş oldum.
Hani birden okyanusların kuruması
Güneşin doğmaması gibi,
İmkansızı sevmiş oldum.
Ve şimdi kendi denizimde
Yavaş yavaş derinde bir yerlerde boğuluyorum.
Kimsesiz,tek başıma,hatta sensiz.
Belki de sedasız,sessiz...
Gelde kurtar beni buradan.
Kurtar ki artık
Solmasın umutlarımın çiçekleri.
Ağlamasın artık bu aşkın
Sevda yüklü kocaman yüreği.
Cevap Yaz
