2
Yorum
5
Beğeni
0,0
Puan
1364
Okunma
Yine birgün deliriyorum,
Aklım başımda değil ama.
Böyle odamın karanlığında,
Sessizce sineme çekiliyorum.
Önce biraz hayıflanıyorum,
İnsanlara sitem ediyor,
İnsanları şiddetle kınıyorum.
Kimse bir şey demiyor bana,
Düşüncelerimi hürce ifade ediyorum.
Anlattıkça,haykırdıkça olanları,
Duvarlar ağlamaya başlıyor.
Hale bak hele sen gardaş,
Susuyorum,
Ağlayan duvarlar
Birden isyankâr oluveriyorlar.
Sonra da halk sokağa dökülüyor.
Ellerinde pankartlar,
Ağızlarında partizanca sloganlar.
Vallahi şaşıyorum,
Onlardan devrim bekliyorum,
Hatta,halkımı
Şerefle ayakta dahi alkışlıyorum...
Şiirin sahibi
Cevap Yaz