seni sevmek
gecenin en huysuz saatinde
en kayıp labirentinde
uyanıp sarılmakmış sımsıkı babam yüreğine
annem sesli ninni yapıp kalp atışlarını
huzura ermekmiş ruhumu avuçlayan nefesinle





seni sevmek
sen yokken bile varlığınla çoğalmak
özleminden yiterken yaşadığını anlamakmış
bir tek sözün
bir tek gülüşünle






seni sevmek
tüm üşümüşlüğümün bayrak bayrak açılan sadakât yorganı
tüm yorgunluğumun sen kokulu çayıymış
bir tek busen düşlerime usulca düştüğünde






seni sevmek
munzur karanlığa giydirip güneşi
hüzne el sallamak
derbeder gurbette olduğunu unutup
vatan toprağım olmanmış bu hiçliğimde






seni sevmek
el değmemiş tüm definelere bedelmiş meğerse
ellerim ellerinde
gözlerim gözlerinde
yüreğim yüreğinde
ruhum ruhundayken






seni sevmek
sevda uçurtmalarıyla mevsimsiz
boyamakmış göğün küskün yüzünü
Âb-ı Nisan yağmurlarıyla bereket sürmekmiş aşkın alnına
süt kokulu gamzelerimin tebessüme boğulması
sarhoş hücrelerimin seninle ayılmasıymış yeniden






seni sevmek
özgürce ağlayıp
özgürce şımarabilmekmiş kollarında
Sırât köprüsünde bile buluşmayı dileyip
elele tek bir kanatla uçmayı göze alabilmekmiş



seni sevmek
sonsuzluk demekmiş sevgilim...










nagi han