bi çekip gitmişsin ki

kirpik uçlarımda şiirler birikiyor sana

yokluğun dolarken kül tablasına

duman duman tütün kokuyor ayrılığın

nefesim düğüm düğüm yine

yağmur çığlıklarını sürüyor nehirlere

çığlığım binlerce kadın hıçkırığı

duvarlara çarpan rüzgar hırçınlığı

durulmuyor gözyaşım soyundukça ayrılığa


nasıl denir bilmiyorum

şiir sızlıyor parmak uçlarımda

içimiz kızıl kanla yıkayıp kırpıp kırpıp attığımız acılar

ömür kayan bir yıldız

ölüm kol geziyor göğsümün ayazında

sen güneş batığı umut

unutkan aşk şivesi



kızıl mendilin ucunda boğulur karaya bandığımız yürek

ellerin marya ellerin

saçlarıma bıraktığın sıcaklığın gibi öksüz ve sıcak

gidişin zılgıtlarla oyalıyor zihnimi

yüzümde pusulasını yitirmiş şehla bir bakış

kırgınlığım kıvrım kıvrım kıvrılırken sigaramda

hasret fısıltısı açan çiçeğin yaprağında

iç acısı bir hissiyat çöküyor böğrümün sancısına


ey ak saçlı kadın

ey yüreğimin sancısı kadın

nazarıma gelecektin baksaydım gözlerine


oysa kimse duymasın demiştin aşkından yanışımı

seni kusuyor gecenin ayazına kuş bakışlı genç kızlar

tüm hecelerimin kanat seslerinde kadın adın

hayattı senin göğsünde uyanmak

ne zaman ne mekan sensizlik kokar buram buram

biraz sensizlik biraz acın çöker yürek ağrılarıma

adını fısıldar kayıp sabahlar kulaklarıma

çalıntı türküler besteler ardında kalanlar


ve sen gözbebeklerimde vurulursun yurdumu unuttuğum karanlıklara


nefesini tüketen atlar burunlarında cehennem buğusu

bulanık benizli çocuklar açlıklarını düşürüyor kağıtlara

kaç kadeh kırgın

kaç çocuk ölü ben tüketirken yokluğunu

adını söküyor dudaklarımdan hayal kurmayı unutan adam

her köşe başı ateş

her ateş sana çılgın

harabe gönül yangınlarında keskin sancı

her serap seni gösterir çöldeki vahaya

rüzgarı saçlarında alıp giden derviş huları


kadınların göğsüne düşüyor kurşun

alınlarında leke

beni hatırlatıyor sana


çığlığı çalınmış çocuklar doğruyor analar

bombalar düşürüyor babalar kadın çığlıklarına

memeden düşen bebeler ağıt yakıyor analarına

acı dallanıp budaklanıyor yüreğimin topraklarında

ve ben ayaklanmalarına dur diyemeyen bir devletin yürek sesiyim marya


ERKUT DURMUŞ HOCAMA ŞİİRİME NEFES OLDUĞU İÇİN SONSOZ TEŞEKKÜRLER