hiçbir şeysiz
ve de, kimsesiz

kaçıncı dünyada, kaçıncı savaşın bu
hep bir ikilem, hep bir bilinmezlik

beynini tırmalayan
bitmişlik sözlerin
sonu gelmeyen
çokluk hevesin

ne bu çaresizlik yahu?
sırtındaki yük mü doğrultamadığın
yoksa ihtişam mı arzuladığın

öyle kolay değil o işler...

dikine bir yokuş!
çık çıkabildiğin kadar, anasını satayım
düzlük hayali sarmasın tabanlarını
tırmanacaksın, ayakların kanaya kanaya,
sürüneceksin evlat,
sürüneceksin!
tek başına,
hiçbir şeysiz, kimsesiz
gölgen bile ürkecek tekliğinden

ve; vakit gelecek,
doğrulacaksın

kanayan yaralarından bir değişim doğacak
sıçrayacak eline yüzüne
her hücrenden kan yığını
kaplayacak her adımda,
bin değişim ruhunu

dikileceksin dünyaya!

bir bakacaksın ki.,
tüm sanatkarlar dizinin dibinde
yazıp çizecekler kabuğundan sıyrılışını

edebiyat gibi bağlayıcı
hükümet misali dokunulmaz olacaksın!

sonra,
sonra mı?

zirvede yakalayacak seni bir kalabalık
tutacak
yatlar, katlar seni paçalarından

sakın ola ha aldırma!
hala hiçbir şeysiz
ha bir de,
kimsesizsin

...