Eğdi yüzünü yere, döndüm ardımı gittim..
O kaldı..

...

hızlı adımlarla ilerliyordum
gece durgun, yüreğim asiydi
sakallarında gezinseydi parmaklarım
saçlarım da uzundu, saracaktı.. tüm yarasını
ah ama ah
.. ah o afet kibri yok mu.
ağlamayı sevmezken, ne de acizleştirmişti göz pınarlarımı...

ağırlaşmıştı adımlarım.. birden sesini işittim
duraksadım, lakin ;
dönemedi ardını, yüzümün kırgın yanı...
geliyordu.. biliyordum

çok yaklaşmıştı,nefesi ensemi ürpertiyordu
nasıl oldu bilmiyorum
iki eliyle kavradı belimi...
hissettim.. sıcacıktı
saçlarımın arasından kıvrılıp, boynumdan öptü...
artık nefes almasam da olurdu..
soluğu başımla omzum arasında,
canıma, etime, kanıma karışıyordu..

döndüm yüzümü, göz gözeydik artık..
tam iki kaşının arasındaki
avuçları terlemiş, yanakları öpülesi o çocuk var ya;
işte tam onun gözleriyle bakıyordu bana...
konuşmak istedim, susturdu
öyle ıssızdı ki bakışlarımız;
yüzümün her kesimine mısralar dizmeye başladı...

/kapa çeneni, güzel kadın/
/gözlerin anlatsın, sendeki beni/
/ bak nasıl da allandı yanakların/
/sana sarhoşum/

/ah! şarap kokulu güzel kadın/
/izin ver/
/kirpiğine düşen yaş olup/
/dudaklarına sızayım/

şaşırmıştım...
bayım burdaysa, kalan kimdi?

titriyordum...
eğdi yüzünü çehreme, nefes nefeseydik...

uyandım..