gecenin koynundaki yıldızlarda aradım seni
namlu uçlarında
uykusuz nöbetlerde
ve denize düşen yakamozlarda

duydum ki ölüm sarmış dört bir yanını
duydum ki özgürleşmişsin
kara saçlarını sermişsin
rüzgarın uğultusuna
birde alın tahtasına yazılan
sevda sözcüklerinde aradım seni
özgürlüğüm
özgürlüğüm olmuşsun yine

militan bir şiirde okudun seni
dağları, rüzgarı ve güneşi kucaklamışsın
kocaman ellerin
kocaman gözlerinle
ve kocaman yüreğinle sevmişsin

bir kez daha utandım
biz kez daha insan olmaktan
yıkılmışım yine
aç kalmışsın
susuz kalmışsın
uykusuz
ve yorgun düşmüşsün

biliyorum
nice sevenlerin
nice çocukların
nice yoldaşların var
onlardan bir tanesi de benim
ister çocuğun
ister sevgilin
istersen yoldaşın olarak sev beni

duydum ki özgürleşmişsin
bırakırken kendini dağların doruklarında
çam fidelerinde
kardelenleşmişsin
son kez bir türkü söyle
ellerimden tut mesela
çocuklar gibi ağlamak istiyorum
içim öfke çukuru
öfkenin çığlığını atmaya geldim
düştüğün toprakta çoğalır gibi
yeniden doğmaya geldim

ibrahim dalkılıç

26/06/2016
22:00 izmir