kuşatılmış bir sokak ortasında
kalan bir çocuk gibiyim
mevsimin kışı anımsattığı bir zaman diliminde
kavurucu sıcağın altında üşürken bedenler
yarım bırakılmış bir özgürlüğün adıdır göç
ve herkesin bir yarını varken
kanadından vuruldu barış
barış
şafağın kızıllığında
barış
güneşin ortasında
barış
çocuğun gülümseyen gözlerinde
kan renginde ağlarken anaların gözyaşları
kirpiklerinde kırağı bir bulut gibi
kendine susmaktır göç

gece kan revan
gece sessiz
gece suskun
ve yarına bir adım atmaktan yorgun bedenler
özgürlüğün suretini unutur gibi
kendi umudunu yitirmektir göç

havada kardelen kokusu
sonra güneşe aşk var
sonunda ölmek var bu uğurda
bu uğurda güneşin doğuşuna gülümsemek
ancak bir direnişle gerçekleşir
direnişe sessiz kalmaktır göç

gün çoktan batmış
hava karanlık
yaşamak mayın tarlası gibi pusuda
umurumda değil ölmek
hem toprak kokusundaki yağmuru
hemde kardelenin güneşe aşkını yaşamak istiyorum
bir sabah güneşten önce uyanır gibi
sokakları özgür kılalım sevgilim
sokaklar bizimle güzel
biz olmadan sokaklar göç halinde

ibrahim dalkılıç

20/06/2016
23:40 izmir