kırgın dönüş serabına boyun eğmeyeceğiz
bu bir oyun değil ve sonrası için hiç bir şey söylemeye gerek yok
şakacı bacaların eğimi kara yüzlü bir çocuksa
gülümseyin kahkahalarla ak odalarda

dokundurup kaçıyorsun elini
itinalı bir yaka gülünün ne anlama geldiğini düşünmeden
kaçıcı oluşunu devam ettirdiğin bir bilinmezlik daha
dal kımıldanıyor ucunda serçe
yanaklarımda uykusuz nevresimlerin tuzu

bu doğru değil bu değil buda değil
her adımda biraz daha yoruluyor muşum gibi konuşuyorsun ya
hatırlatmaktan vazgeç ve arka ışıkları eskiye çevirelim
iki oda bir salon sevgilim ol yeniden

onca şehri yanımda gezdiriyorum
uzak illerin yokuş ormanlarından buse
ırmakların coşkulu sesinden sana
bulsana gibi ilerleyen sesiz sevgimin
bakışarak okuma yarışana kapılıyorsun

hiç acımıyorum acıdıkça içim
koridorda ışıldayan ayak izlerinize
kaç kişiydiniz bilmiyorum
inleyenlerin sesi ve amonyak
gülümsedi şarkısına içimin.