Güneşle Ay Misali

Uzun zaman oldu dilimin lal oluşuna
Yüreğimin buz olan külleri hissetmeyişine
Gözyaşlarım konuşuyor yüreğin her zerresinde
Çığlıklar sarıyor, isyanlar boy gösteriyor
Geçmişten geleceğe, gelecekten geçmişe akan
Taş duvar olan kabuğun pare pare çeperlerinde
Simsiyah hatıralar boyuyor gözleri kan kırmızısı

Yürek kan ağlarken dudaklar kahkaha salar
Gün boyu sürgün veren tan kızılı yangınlara inat
Gariplik ezber bozarken kul görmez yangın evini
İncir ağcı dikilir gönül karası yüreklerin ocağına
Yediveren güller açar gönlü güzel yüreklerde
Ölüm teğet geçer vicdanı as alan inancın kılıcına
Ağlarken yürekler açar gonca gül gamzeler

İşin sırrıdır ölüm kokusu sararken açılan gözler
Farketmez gönlüne dünya kokusunu çekenler
Yaşarken zincirlerle bağlıdır her zerreleri
Garipliğin pençesinde can çekişir ruhları
Boyunlarına astıkları kibir kemendi olur kaf dağı
Gezinirken serap peşinde çekilir gözlere mil
Tatlı bir uykudur yalan dünya ekilenler verir hasadı
İki cihan da muştular olur yoldaşı Güneşle Ay misali